09/05/2024
Borstvoeding & Ik.
Vandaag, drie jaar geleden, begon mijn tweede borstvoedingsavontuur. Op 9 mei 2021 (op Moederdag 🥰) beviel ik fijn thuis van ons tweede zoontje, Joas.
Ook deze keer ging de borstvoeding alles behalve vanzelf. Bij mijn oudste zoontje was het vreselijk; ik had zoveel pijn. En ook deze keer, helaas… ik had mezelf voorgenomen: als het weer zo pijnlijk is als bij Ties, wil ik binnen 48u een lactatiekundige aan mijn bed. En helaas was dat het geval. Enorm pijnlijke steken, erg veel melk, een hongerig, onrustig kindje en tepels met blaren 😭 “Daar gaan we weer” dacht ik …
Mensen verwachten vaak dat mijn associatie en ervaring met borstvoeding heel fijn of mooi is. Of dat ik jaren gevoed heb. Maar eerlijk? Ik vond het verschrikkelijk…
Dus altijd met een verjaardag kijk ik eerst terug op mijn twee prachtige bevallingen en direct daarna de start van mijn borstvoedingservaringen. Met kippenvel.
Beide jongens heb ik 3 maanden gevoed. Op karakter. Met bloed, zweet en heel veel tranen. Ik zette door want ik wilde ze zo graag het beste geven. En ‘alles zag er goed uit’ zei de lactatiekundige. Waarna ze er nog aan toevoegde: “En ik kan je ook niets meer leren…” 🤷🏼♀️
Maar wat is in een situatie als deze dan ‘het beste’…?
Blijven vechten, voeden en huilen?
Na weken dag en nacht fulltime kolven (omdat live voeden echt NIET te doen was) probeerde ik Joas op een fijn, rustig moment weer aan te leggen en met veel geduld lukte dat 🤍 en zo hebben we nog eventjes kunnen genieten (of nouja … 😬) van een paar laatste live momentjes samen… die ik heel bewust opgeslagen heb in mijn 🤍
Mijn borstvoedingsreis heeft me gebracht waar we nu staan met Noubased. En naast dat ik borstvoeding überhaupt nog steeds het mooiste vind wat er is, is dat gegeven natuurlijk geweldig 🙏🏼 Ik heb al zòveel vrouwen blij mogen maken. Dus ik dat opzicht; alle liefde ✨
Maar…
Borstvoeding & Ik.
Wat een verdrietige herinneringen en emoties.
Helaas… 💔
—